Nauka lokalnych zwyczajów może być trudna podczas podróży międzynarodowych. Wiedza o tym, kiedy dawać napiwki i czy grzecznie jest uścisnąć dłoń nieznajomemu, jest wystarczającym wyzwaniem, ale jeszcze trudniejszym jest ustalenie etykiety w łazience, w której się znajdujesz.

W niektórych europejskich miastach w łazienkach znajdują się słoiki na napiwki. W ubiegłych latach w europejskich miastach turystycznych, takich jak Londyn i Paryż, za korzystanie z toalet publicznych często trzeba było płacić. Obecnie wiele obiektów obsługujących monety jest bezpłatnych ze względów etycznych, ale są wyjątki – na przykład Amsterdam jest nadal krajem płatnych toalet – ale obecnie płacenie jest zwykle opcjonalne. Wskazówka: Kelnerzy czasami wkładają do słoika na napiwki duże banknoty, aby zmylić turystów. Zwykle wystarczy napiwek w wysokości od 0,50 do 1 dolara.

Jeśli byłeś w publicznej toalecie w Singapurze, Tajlandii, Indiach czy Chinach, prawdopodobnie widziałeś toalety kucane. Tego typu toalety są powszechne w wielu krajach azjatyckich. Korzystając z toalety z kucaniem, upewnij się, że kieszenie spodni są puste i bezpieczne. Opuść ciało nad miską. Jeśli jest pedał, który można spłukać wodą lub wiadro, które spłukuje nieczystości, koniecznie z niego skorzystaj. Zwróć także uwagę na rozpryskującą się wodę.

Jedną z najbardziej zawstydzających rzeczy, które można zrobić w publicznej toalecie, jest zablokowanie. Najłatwiej jest wyrzucić papier toaletowy do kosza zamiast do toalety lub zamiast tego skorzystać z bidetu. Na obszarach wiejskich Turcji, Grecji, Chin, Czarnogóry, Egiptu i całej Ameryki Południowej papieru toaletowego zasadniczo nie należy spłukiwać.