Zdecydowana większość toalet na całym świecie to w najlepszym razie toalety użytkowe – pozbawione ozdób, do których można wchodzić i wychodzić tak szybko, jak to możliwe. Jednak kilka rzadkich toalet przekroczyło wołanie natury. Oto pięć z nich.

Na początek toaleta z natury Japonii. Ta toaleta dla kobiet na stacji Itabe w prefekturze Chiba nazywa siebie „największą kabiną toaletową na świecie”. Oficjalna nazwa tej toalety to „Toaleta w naturze”. Został zaprojektowany przez słynnego japońskiego architekta Sou Fujimoto w 2012 roku i szybko rozsławił tę małą bezzałogową stację kolejową w całym kraju.

Sulphur Springs Glass Łazienkas, USA — Zbudowane w 2012 roku, aby konkurować o tytuł „Najlepszej toalety w Ameryce”, te toalety są pierwszymi w kraju wykonanymi w całości z dwustronnego szkła. Znajdują się one na skraju Celebration Plaza w centrum Sulphur Springs. Sufit każdej toalety wykonany jest również z dwustronnego szkła lustrzanego, dzięki czemu światło słoneczne oświetla ją w ciągu dnia. W nocy szereg diod LED wokół podstawy konstrukcji zapewnia odblaskowość i prywatność.

Toaleta Matakana, Nowa Zelandia – zaprojektowana przez chłopaka Matakana, Steffana de Haana, odważna przemiana zwykłego obiektu użyteczności publicznej w dzieło sztuki oddaje hołd znaczeniu przemysłu stoczniowego dla regionu. Budowa toalet trwała siedem lat i kosztowała 400 000 dolarów. Każdy z nich ma kształt ludzkiej twarzy, odzwierciedlając krzywiznę statku.

Kjærlighetskarusellen (Karuzela Miłości), Norwegia – Dziesiątki lat przed zalegalizowaniem homoseksualizmu w Norwegii ta konkretna toaleta była miejscem spotkań gejów. W 2022 roku artysta Per Barclay zainicjował renowację niezwykłego historycznego znaku, włączając do projektu kolorowe światła.

Toaleta Hundertwassera, Nowa Zelandia - Ostatnim projektem światowej sławy artysty Friedensreicha Hundertwassera był zestaw toalet publicznych w małym miasteczku Kawakawa w Nowej Zelandii. Toalety pokryte są charakterystycznymi dla artysty kolażami złożonymi z kolorowych płytek i falistych linii, a obiekty zostały otwarte w 1999 roku. W betonie obiektu wtopiono butelki i płytki z recyklingu, tworząc psychodeliczne projekty.

Pozostałe pięć zostanie przedstawionych w następnym artykule.